Jo Peters PoëziePrijs 2016

'In Deze zachte witte kamer dicht Runa Svetlikova over geboorte en dood, over kinderen en ouders, liefde en verlies. De zeer overdachte opbouw is symbolisch voor het thema van vergankelijkheid en wederkeer. De bundel is cyclisch: de titels van de gedichten in de eerste afdeling vormen de titels van de volgende afdelingen en in de slotafdeling The big rewind komen al deze titels weer terug. De in het Vlaams geschreven cyclus bij het sterfbed van de vader ontroert. Ook hier speelt het thema van de herhaling een rol: "…Ik zoek een schone foto en ik vind: uw handen. Uw stompe vingers, uw vergeelde vingertoppen en uw rare, kromme nagels. Mijn kind heeft die ook". Als motto voor de cyclus A Big Bang koos Svetlikova een citaat uit Milan Kundera’s De ondraaglijke lichtheid van het bestaan: "Een roman is geen bekentenis van de auteur, maar een onderzoek naar het menselijke leven in de val die de wereld is geworden." Wat ons betreft mag dit motto voor de gehele bundel gelden. Deze zachte witte kamer heeft de reikwijdte van een roman. (fragment juryrapport)