foto Bas de Brouwer
’“Metafoor". “Personage-opbouw”. “Meerlagig”. En vooral een “complexe structuur”. Het zijn woorden die de kwaliteit van een theatertekst lijken aan te geven. Soms echter moeten de dingen gewoon gezegd worden zoals ze zijn, recht voor zijn raap. Ook in het theater. Omdat het anders niet gehoord en niet herkend wordt. En dát doet A Seat at the Table van Nima Mohaghegh en Saman Amini; ontstaan in samenwerking met Ward Kerremans, Yannick Jozefzoon en Werner Kolf. A Seat at the Table voelt als een mokerslag, die juist door zijn directheid hier en nu van groot belang is om gelezen, gehoord en gezien te worden.’ (fragment juryrapport)