Libris Literatuur Prijs 2010

‘Je moet maar durven: schrijven over je eigen kinderen. Bernard Dewulf doet dat in zijn gebundelde columns Kleine dagen, en het resultaat is een fascinerende schildering van de evolutie van het samenleven in een gezin. De schoonheid van zijn notities zit hem in de stijl, in de precisie en elegantie van de verwoording. Dewulf is met huid en haar betrokken, maar neemt afstand om zijn verwondering voelbaar te maken voor anderen. Zijn stijl is niet alledaags. In zijn observaties verraadt zich de dichter die hij ook is. Het zijn de beste schrijvers die geen kosmische thematiek nodig hebben om te schitteren, en om door te dringen tot de essentie van ons bestaan. Bij Dewulf zit de diepzinnigheid aan de oppervlakte. Voor wie de moeite neemt goed te kijken is die diep genoeg.’ (fragment juryrapport)