foto Marco Borggreve
'De interpretaties van Janine Jansen raken aan het geniale en oogsten unaniem bewondering en respect van publiek en collega-musici. Haar talent, kwaliteit, toewijding, inzet en liefde voor het vak maken haar tot een wereldster. Daarnaast is ze een rolmodel voor jonge musici. Janine Jansen wil je als jonge violist niet alleen zo vaak mogelijk horen, je wil haar zijn. Omdat ze goddelijk speelt natuurlijk, maar óók door haar girl-next-door-factor. (...) Intellectuele afstandelijkheid of een nadrukkelijk opgelegde eigen “interpretatie” zijn wezensvreemd aan Janine Jansens spel. Vaak lijkt het veeleer of ze de muziek – of het nu een geheel nieuw werk van Penderecki betreft of de Chaconne van Bach – terplekke improviseert. Maar wie denkt dat zulke soevereine spontaniteit vanzelf komt, vergist zich. Intense podiumvrijheid is altijd de vrucht van jarenlange zelfdiscipline en inspanning. Het is tekenend voor Jansens passie en perfectionisme dat ze dat weet, maar niets liever doet dan zich drie weekenden opsluiten om met bevriende musici een nieuw werk in te studeren. Ook wanneer dat stuk vervolgens maar één keer wordt uitgevoerd. (...) Veelzeggend genoeg ligt de kracht van Janine Jansen als soliste bij orkesten ook in de interactie met anderen. Haar zintuigen houdt ze open – sensitief voor alle impulsen vanuit het orkest en de dirigent. Voor het publiek schuilt daarin haar magnetische aantrekkingskracht. Je weet je deelgenoot van muzikale communicatie op het scherpst van de snede, de spanning is voelbaar. (...) Met de toekenning van de Johannes Vermeer-prijs maakt de jury een buiging voor alles wat Janine Jansen als uitvoerend musicus heeft bereikt. Voor de manier waarop ze in haar carrière excelleerde én zichzelf bleef, en al doende steeds een inspiratie vormt voor talloze jonge musici.' (fragmenten juryrapport)