foto Erik Franssen
'De fotoserie van de voorstelling Oma, mag ik mijn pop terug? van Theater Gnaffel was technisch misschien niet de sterkste van de genomineerden. Maar de foto's raakten diep en tot recht in het hart, ontroerden vanaf de eerste aanblik en veroorzaakten liefde op het eerste gezicht, dankzij de heldere vastlegging van wat de regisseur en de acteurs blijkbaar beoogden (…). Bovendien is deze opdracht voor Erik een "dubbele uitdaging": een beeld is sowieso al stilstaand, maar de poppen zijn daarnaast ook nog eens dode objecten. Daardoor is de fotograaf nog meer afhankelijk van de makers en spelers. Als zij de voorstelling laten ademen, de poppen leven inblazen en zichzelf doen vergeten waardoor je louter nog naar poppen kijkt en niet meer naar degene die hen beweegt… dan krijg je als fotograaf natuurlijk een cadeautje maar dan nog moet je jouw foto laten spreken… en dat is Erik Franssen gelukt.' (fragment juryrapport)