foto Corné Sparidaens
'Voor Martijn Kardol lijken dingen altijd anders uit te pakken dan hij gehoopt had. Zijn voorstelling begint met de aanzet tot een lied, abrupt onderbroken doordat hij de roddel komt rechtzetten dat hij zou zijn mislukt als artiest. Even later demonstreert hij onbedoeld dat die roddels waar zijn, wanneer hij gaat vertellen over zijn ambitie Tony Manero te spelen in de musical Saturday Night Fever. (...) De voorstelling heet Jongensboek, en de Martijn met wie we kennismaken heeft iets van een man die te laat heeft doorgekregen dat zijn jongensjaren voorbij zijn. In zijn eerste liedje vist hij telkens achter het net bij het versieren van een meisje, omdat hij steeds denkt dat hij nog geduld moet hebben – totdat hij definitief te laat is. Even later bedenkt hij de meest onwaarschijnlijke trucs om van de collecteurs van goede doelen af te komen – zich voordoen als Fransman of als ontsnapte tbs’er – om maar niet de waarheid te hoeven zeggen: dat hij er geen zin in heeft om geld te geven. Het is een oplossing die je eerder van een kind dan van een volwassene zou verwachten. Kardol is een klassieke, allround cabaretier: iemand die goed weet te timen, stevig op het toneel staat, slim speelt met zijn wat onhandige fysiek en bovendien liedjes in zijn voorstelling verweeft. Het eerste liedje werkt al prima, maar het tweede liedje was wat de jury betreft de beste muzikale bijdrage aan dit festival. De tekst is misschien niet bijzonder virtuoos, maar harmonisch en qua uitvoering weet Martijn hier echt te ontroeren. Hij heeft een goede zangstem: niet bijzonder strak of geschoold, maar aangenaam om naar te luisteren en met goede, scherpe uithalen. Dat hij zich begeleidt op piano is nog extra mooi meegenomen. Zijn pianospel is soms een tikje slordig, maar past zich uitstekend aan aan zijn zang. (...) Martijn is als geen ander in staat met hele kleine gebaren of enkele woorden de zaal aan het lachen te krijgen. Dat is een bijzonder talent, en het levert een prachtige combinatie van rust en hilariteit op.' (fragmenten juryrapport)
Martijn Kardol won ook de publieksprijs