Evi Vingerling, zonder titel (2012), gouache op katoen, 160 x 210 cm, foto Tom Haartsen
'Evi Vingerling zegt: "Je kunt de dingen wel benoemen, maar van zichzelf hebben ze geen namen. Ze zijn er gewoon." In haar schilderijen, meestal zonder titel, werkt zij toe naar een moment dat aan de woorden voorafgaat of wanneer dat in onze communicatiemaatschappij onmogelijk is. "Alles wat benoemd kan worden, haal ik weg. Wat overblijft, schilder ik", zegt Vingerling. In haar schilderijen onthaalt ze de wereld, geabstraheerd en met een fijn gevoel voor poëzie. Haar werk is afgewogen en toch zeer ruimtelijk. Er valt aan af te lezen dat ze een proces van purifiëren toepast. In een overwegend wit schilderij, groots en helder, glanst een subtiel patroon van lichtvlekken, zilverachtig zoals het water in een smeltende ijsrivier. Of zoals de zon, die door kieren van wolkenflarden breekt.' (fragment juryrapport)