Johan Polak Poëzie Prijs 2024

‘In Virgula van Sasja Janssen klinkt een krachtige stem op zoek naar een plek om te zijn. Het zijn verhalen met vaak scherpe randen, ook over diepe eenzaamheid of gedachten aan zelfmoord in een studentenkamer, maar Janssen vindt daarvoor een schitterende taal: “meestal is er verlangen/ om de lucht te betreden als een kamer”. De inzet is hoog. Janssen durft persoonlijk te zijn, maar overstijgt dat persoonlijke ook. Onderwerpen als seksueel misbruik, zwangerschap, het verliezen van een borst, je zou ze ‘typisch vrouwelijk’ kunnen noemen, maar deze gedichten gaan aan dat soort kwalificaties voorbij omdat ze voortdurend meerduidig geladen zijn. Omdat ze in pijn en verdriet ook wellust en erotiek durven laten zien, schoonheid in beschadiging (…). Virgula is een groot talig avontuur, een koortsachtig manifest waarin de komma als sublieme dirigent de punt overwint (…). Sasja Janssen schreef poëzie die je niet uit kúnt hebben, die bij herlezing steeds opnieuw aan spanning wint.’ (fragmenten juryrapport)