Gouden Zwaan 2016

'Het jonge meisje moet de zwanen gezien hebben, onderweg van Haarlem naar Amsterdam. Op weg naar of terug van danslessen, misschien wel dromend van ooit een rol in het corps de ballet in het Zwanenmeer, of – stoutmoediger – als solo in de Stervende Zwaan. Als het dromen waren, heeft Igone de Jongh ze gerealiseerd. Ze danste in het corps de ballet, ze ‘deed’ de Stervende Zwaan. En nog veel meer dan dat. Ze groeide uit tot muze van Hans van Manen, die wereldchoreograaf uit dat kleine landje. Fenomenaal, technisch volmaakt en weergaloos muzikaal zijn haar vertolkingen in zijn balletten. In Van Manens iconische Live danste zij de collectieve herinnering aan Coleen Davis naar God. En met eenzelfde – ogenschijnlijk – gemak geeft zij vorm en diepte aan de grote klassieken, zoals Aurora in The Sleeping Beauty. Ze ontstijgt de zwaartekracht als een vogel, landt fluisterzacht na een zoveelste sprong: elegant, mysterieus en ongenaakbaar, zoals de zwaan. En ook een zeldzame trouw heeft ze gemeen met dit prachtige dier. Igone de Jongh dient al lang, heel lang, ons Nationale Ballet. Op een superbe wijze: gepassioneerd, geëngageerd, hard werkend, technisch briljant, qua interpretatie onnavolgbaar. En daarmee dient ze ook de Nederlandse dans: ze is een voorbeeld voor velen, een inspiratiebron voor ambitieuze Nederlandse dansers, ze is de verpersoonlijking van de internationale kwaliteit die ons kleine landje kent. Terwijl ze ondertussen met beide benen op de grond blijft, nooit te beroerd voor een praatje, een ontmoeting met het publiek of een interview. Daardoor is ze een icoon geworden zoals de zwaan. Onvergetelijk. Onsterfelijk.'