Sylvia Hoeks als Elise in Het meisje en de Dood, van regisseur Jos Stelling
De Russische arts Nicolai Borodinski keert in de bekroonde film Het meisje en de Dood van Jos Stelling na een halve eeuw terug naar het oude verlaten en vervallen hotel annex bordeel waar hij ooit zijn grote liefde ontmoette. Hun kortstondige relatie was onmogelijk, maar maakte ontegenzeggelijk grote indruk op de arts. De reden van zijn terugkeer wordt duidelijk wanneer heden en verleden met elkaar versmelten. Het liefdesdrama speelt zich af aan het eind van de negentiende eeuw, de belle époque, nabij het Duitse achttiende-eeuwse slot Tannenfeld in Thüringen. Deze Nederlands/Duits/Russische coproductie is geïnspireerd door Poesjkin, Tsjechov en liefdesverhalen uit de poëtische eeuw, maar ook op begrippen als 'Sehnsucht', afscheid en eindigheid. 'Echt bijzondere films nemen je mee in de fantasie van de maker, laten je dartelen in de speeltuin van de verbeelding, transporteren je naar andere continenten, werelden, en tijden. De jury bekroont zo’n reis, die bovendien is gemaakt met een technische virtuositeit en een klassieke maar juist daardoor gewaagde stijl.' (fragment juryrapport 'beste lange film'). De film kreeg in totaal drie Gouden Kalveren: beste film, beste geluid, beste camera.
trailer Het meisje en de Dood