Niek Hendrix, aldus de toelichting van het Dordrechts Museum, beschouwt de schilderkunst als een open source. Hij activeert bestaande beelden, al dan niet iconisch, door ze te herhalen en in een andere context te plaatsen. Met deze toe-eigening streeft hij geen exacte kopieën na, maar een transformatie van beelden. Geschilderd met een andere penseelstreek, andere verf, kleuren worden losgelaten en ook de maten verschillen. Hij combineert kunstwerken uit verschillende tijden; voegt eigen werken toe. Door deze onverwachte 'sterrenbeelden' wordt de kijker geprikkeld opnieuw te kijken en betekenis te geven aan de kunst. Jury: ‘Hendrix plaatst zich als schilder ambitieus in een traditie. Hij legt kunsthistorische linken; mixt beelden tot een nieuw geheel. Zijn werk is een conceptueel spel, maar ook esthetisch. De huid van zijn schilderijen is verfijnd; in het oppervlak glanst veel diepte.’