Driving Hazy, installatie (2013), Anouk Kruithof
‘Kruithof is het excellente voorbeeld van een nieuwe generatie "beeldmakers” die wordt geïnspireerd door het vervliegen van de oude conventies rond fotografie. Het medium is daarmee een fase ingegaan waarin meer wordt geëxperimenteerd, meer onderzoek wordt gedaan, conceptueler wordt gewerkt en verschillende media naast elkaar worden gebruikt. Kruithof onderzoekt het verleden van de fotografie "om nieuwe betekenissen in het heden mogelijk te maken". Daarbij omarmt ze de nieuwe artistieke vrijheid en rekt deze op. (…) Ze gebruikt de fotocamera als strategisch gereedschap om contact te leggen met de buitenwereld. Het fotografisch materiaal vormt vervolgens de basis van haar uiteindelijke werken. En die kennen veel verschillende verschijningsvormen: van kunstenaarsboek naar magazines, van sculpturale ruimte naar performance. De tomeloze energie van een performance, op locatie haar beelden gebruiken om in gesprek te raken met specifieke groepen, of haar self published publicaties bestaan naast de concentratie en precisie van haar sculpturale multimediale installaties die zijn opgebouwd uit talloze fragmenten. (...) Een rode draad in Kruithofs oeuvre vormt de thematiek van het loskomen van fysieke en mentale regels. Spel, humor, interactie en het gebaar zijn belangrijke elementen om dit te bereiken. En toeval, want zoals Kruithof het zelf stelt ‘toeval maakt mijn beelden open’. (fragmenten adviesrapport)